بذر آفتاب گردان شمشیری ( حجم 10 گرمی )

نام محصول : بذر آفتاب گردان شمشیری Sunflower کاشت : بهترین زمان کاشت موقعی است که درجه حرارت خاک 8-10 درجه سانتی گراد باشد . زمان کاشت در مناطق گرمسیر تا مناطق خیلی سرد سیر از نیمه دوم دی ماه تا اواخر خرداد متغییر می نمایند . پس از شخم عمیق و تسطیح زمین ، بذر آفتابگردان را بفاصله 60-80 سانتی متر در عمق حدود 5 سانتی متری می کارند . مقدار بذر لازم برای هر 100 متر مربع 100 گرم می باشد . خاک : بهترین خاک برای کشت آفتابگردان خاکهای رسی شنی غیرشور می باشد و برای تقویت هر 100 متر مربع مقدار 250 کیلو کود دامی خشک و پوسیده و 4/5 کیلو کود شیمیایی مخلوط به خاک اضافه میکنند . خاک مناسب کاشت: خاک آماده کاشت. ... زمان کاشت بذر: اواسط فروردین تا اواخر اردیبهشت مدت‌زمان جوانه‌زنی: 8 الی 10 روز عمق لازم جهت کاشت بذر: 1 الی 3 سانتیمتر فاصله کاشت بذر: بین 20 تا 30 سانتیمتر زمان محصول دهی: 70 تا 90 روز زمان گلدهی: دو تا سه ماه پس از کاشت بذر. بذر گل آفتاب‌گردان همان دانه‌ای است که از گل آفتاب‌گردان (Helianthus annuus) به دست می‌آید. این بذرها معمولاً در مرکز گل بزرگ آفتاب‌گردان رشد می‌کنند و بسته به نوع گیاه، می‌توانند برای کاشت، خوراک دام، تولید روغن یا مصرف خوراکی استفاده شوند. انواع بذر آفتاب‌گردان: 1. بذر آفتاب‌گردان روغنی: دانه‌های کوچک و سیاه‌رنگی هستند که بیشتر برای استخراج روغن استفاده می‌شوند. 2. بذر آفتاب‌گردان آجیلی: دانه‌های درشت‌تر با پوسته سفید و مشکی که بیشتر برای مصرف خوراکی به‌صورت آجیل استفاده می‌شوند. 3. بذر آفتاب‌گردان زینتی: مخصوص کاشت برای زیبایی باغ و فضای سبز، که گل‌های بزرگ و جذابی تولید می‌کند. شرایط کاشت: نور: آفتاب‌دوست است و به حداقل ۶-۸ ساعت نور مستقیم نیاز دارد. خاک: زهکشی مناسب داشته باشد و حاصلخیز باشد. آبیاری: در مراحل اولیه رشد، رطوبت کافی لازم است، اما بعد از رشد گیاه، به خشکی مقاوم می‌شود. زمان کاشت: معمولاً در بهار، پس از عبور سرما. بذر آفتاب‌گردان در اکثر مناطق ایران قابل کاشت است، اما برای رشد بهینه، باید شرایط محیطی و آب‌وهوایی خاصی را رعایت کرد. این گیاه در مناطق گرم و آفتابی بهترین عملکرد را دارد. در اینجا به شرایط جغرافیایی و آب‌وهوایی که برای کاشت آفتاب‌گردان مناسب است، اشاره می‌کنم: مناطق مناسب برای کاشت آفتاب‌گردان در ایران: 1. استان‌های مرکزی و جنوبی ایران: استان‌های اصفهان، یزد، فارس، کرمان، و خوزستان به دلیل داشتن تابستان‌های گرم و آفتابی، برای کاشت آفتاب‌گردان بسیار مناسب هستند. 2. استان‌های شمالی و غربی ایران: استان‌های گیلان و مازندران نیز در صورتی که شرایط رطوبتی و دمایی مناسب را فراهم کنند، برای کاشت آفتاب‌گردان قابل کشت هستند. 3. مناطق کوهستانی با ارتفاعات کم: برخی مناطق کوهستانی مانند آذربایجان شرقی و غربی و بخش‌هایی از کردستان نیز می‌توانند برای کاشت آفتاب‌گردان مناسب باشند، البته باید توجه داشت که این گیاه به سرمای شدید حساس است. شرایط آب‌وهوایی مورد نیاز: دمای مطلوب: آفتاب‌گردان برای رشد بهتر به دماهای گرم نیاز دارد. دمای بین ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد برای رشد آن مناسب است. این گیاه به سرمای شدید حساس است و دماهای زیر ۱۰ درجه سانتی‌گراد می‌تواند رشد آن را متوقف کند. نور: آفتاب‌گردان به نور مستقیم و زیاد نیاز دارد. در مناطق با نور کامل، بهترین نتیجه را خواهد داد. رطوبت: این گیاه به رطوبت زیاد حساس نیست و به خشکی مقاوم است. با این حال، در مراحل اولیه رشد نیاز به آبیاری منظم دارد. بارش باران: به‌طور کلی، بارش‌های زیاد در فصل رشد ممکن است مشکلاتی برای گیاه ایجاد کند، به‌ویژه اگر خاک زهکشی مناسبی نداشته باشد. زمان کاشت: آفتاب‌گردان معمولاً در اوایل بهار، بعد از گذر فصل سرما، کاشته می‌شود. در مناطق جنوبی ایران می‌توان آن را زودتر از مناطق سردسیر کاشت. در نتیجه، آفتاب‌گردان گیاهی است که در مناطق گرم و آفتابی ایران به خوبی رشد می‌کند، به‌ویژه در مناطق مرکزی و جنوبی که دارای تابستان‌های گرم هستند. گیاه آفتاب‌گردان نیازهای خاصی از نظر کود و آبیاری دارد که تأمین آن‌ها به رشد سالم و بهینه گیاه کمک می‌کند. در اینجا به نیازهای کودی و آبیاری آفتاب‌گردان اشاره می‌کنم: نیاز کودی آفتاب‌گردان: برای رشد بهینه آفتاب‌گردان، این گیاه به تغذیه متعادل از انواع مختلف کودها نیاز دارد: 1. کود ازته (N): ازت به رشد برگ‌ها و ساقه‌ها کمک می‌کند. آفتاب‌گردان نیاز زیادی به ازت در مراحل اولیه رشد دارد. این عنصر به رشد ریشه و توسعه قسمت‌های سبز گیاه کمک می‌کند. پیشنهاد می‌شود که در هنگام کاشت یا در مراحل اولیه رشد، از کود ازته استفاده شود. 2. کود فسفاته (P): فسفر به توسعه ریشه‌ها و گل‌دهی بهتر کمک می‌کند. این عنصر به افزایش مقاومت گیاه در برابر بیماری‌ها و تنش‌ها کمک می‌کند. استفاده از کود فسفاته در هنگام کاشت یا در مراحل ابتدایی رشد توصیه می‌شود. 3. کود پتاسه (K): پتاسیم به تقویت ساقه، افزایش مقاومت به خشکی و بیماری‌ها، و بهبود کیفیت دانه‌ها کمک می‌کند. به‌ویژه در مراحل گل‌دهی و تولید دانه‌ها، پتاسیم اهمیت ویژه‌ای دارد. 4. کودهای میکرو (مثل آهن، روی، منگنز): گیاه آفتاب‌گردان نیاز به میکروالمنت‌ها دارد، ولی کمبود این عناصر معمولاً در خاک‌های خاص (مثلاً خاک‌های با pH بالا) بیشتر مشاهده می‌شود. اگر کمبود هر کدام از این عناصر تشخیص داده شود، می‌توان از کودهای میکرو برای رفع آن‌ها استفاده کرد. 5. مقدار کود: در کل، برای ۱ هکتار، حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم کود ازته، ۵۰ تا ۷۰ کیلوگرم کود فسفات، و ۵۰ تا ۷۰ کیلوگرم کود پتاسیم توصیه می‌شود. مقدار دقیق باید بر اساس وضعیت خاک و نیاز گیاه تنظیم شود. نیاز آبی آفتاب‌گردان: آفتاب‌گردان گیاهی مقاوم به خشکی است، اما برای رشد بهینه به آبیاری مناسب در برخی مراحل نیاز دارد: 1. مرحله جوانه‌زنی و رشد اولیه: در این مرحله، گیاه به آبیاری منظم نیاز دارد تا ریشه‌ها به‌خوبی توسعه یابند. آبیاری باید به گونه‌ای باشد که خاک همیشه مرطوب باشد ولی غرقاب نشود. 2. مرحله رشد کامل و گل‌دهی: آفتاب‌گردان در این مرحله به آبیاری متوسط نیاز دارد. معمولاً در این زمان به آبیاری کمتری نیاز دارد، زیرا گیاه به خشکی مقاوم شده است. در صورتی که بارش باران در این دوران کافی نباشد، آبیاری با فواصل منظم ضروری است. 3. مرحله تولید دانه: در زمان رسیدن دانه‌ها، آبیاری به شدت کاهش می‌یابد. آفتاب‌گردان در این مرحله معمولاً به آب کمتری نیاز دارد، و آبیاری زیاد ممکن است باعث خراب شدن کیفیت دانه‌ها شود. 4. میزان آبیاری: آفتاب‌گردان به طور کلی به ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ متر مکعب آب در هکتار برای یک دوره رشد کامل نیاز دارد. این میزان بسته به شرایط اقلیمی و خاک ممکن است متغیر باشد. نکات مهم در آبیاری: آبیاری باید به گونه‌ای انجام شود که خاک همیشه مرطوب بماند، اما از غرقاب شدن گیاه جلوگیری شود. آبیاری در شب یا صبح زود بهتر است تا تبخیر کم‌تر صورت گیرد و ریشه‌ها بهتر بتوانند آب را جذب کنند. نتیجه‌گیری: آفتاب‌گردان به کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم نیاز دارد، و بهترین زمان برای کوددهی در مراحل اولیه رشد و گل‌دهی است. همچنین، این گیاه به آبیاری منظم در مراحل جوانه‌زنی و رشد اولیه نیاز دارد، اما در مراحل بعدی نسبت به خشکی مقاوم است و آبیاری باید با احتیاط انجام شود تا از غرقاب شدن گیاه جلوگیری شود. بذر گل آفتاب‌گردان شمشیری و کله قوچی دو نوع مختلف از بذرهای آفتاب‌گردان هستند که در ظاهر، اندازه و کاربردهای مختلف تفاوت دارند. در اینجا به توضیح تفاوت‌های کلیدی این دو نوع بذر می‌پردازم: ۱. بذر آفتاب‌گردان شمشیری: ظاهر دانه‌ها: دانه‌های آفتاب‌گردان شمشیری معمولاً باریک و کشیده‌اند و شبیه به شمشیر به نظر می‌رسند. پوست دانه: این دانه‌ها معمولاً دارای پوست نازک و سیاه‌رنگ هستند. کاربرد: عمدتاً برای تولید روغن استفاده می‌شوند. این دانه‌ها روغن بیشتری نسبت به بذرهای کله قوچی دارند. محصول نهایی: روغن استخراج‌شده از دانه‌های شمشیری معمولاً درصد بالاتری از اسیدهای چرب غیر اشباع و سالم را دارد. ویژگی‌ها: این نوع دانه‌ها به‌خاطر اندازه کوچک‌تر و پوست نازک‌تر، معمولاً به‌راحتی پوست می‌شوند و برای مصرف خوراکی در بسیاری از موارد مناسب نیستند. ۲. بذر آفتاب‌گردان کله قوچی: ظاهر دانه‌ها: دانه‌های آفتاب‌گردان کله قوچی بزرگ‌تر و گردتر هستند. این دانه‌ها شبیه به سر یک قوچ یا یک هلال کوچک می‌باشند. پوست دانه: دانه‌های کله قوچی پوست ضخیم‌تری دارند و به‌طور کلی در مقایسه با دانه‌های شمشیری درشت‌تر و سنگین‌تر هستند. کاربرد: دانه‌های کله قوچی بیشتر برای مصرف خوراکی به‌صورت آجیل استفاده می‌شوند. این دانه‌ها طعم ملایم‌تری دارند و به‌دلیل اندازه بزرگ‌تر، محبوبیت بیشتری در مصرف به‌عنوان تنقلات دارند. محصول نهایی: این دانه‌ها نسبت به دانه‌های شمشیری روغن کمتری دارند، اما در تولید روغن آفتاب‌گردان هم استفاده می‌شوند. ویژگی‌ها: بذرهای کله قوچی به‌خاطر اندازه بزرگ‌تر و طعم مطلوب‌تر برای مصرف مستقیم خوراکی (به‌ویژه به‌صورت شور یا بو داده) مناسب‌تر هستند. تفاوت‌های کلیدی: اندازه و شکل دانه: دانه‌های شمشیری باریک و کشیده هستند، در حالی که دانه‌های کله قوچی بزرگ‌تر و گردترند. محتوای روغن: دانه‌های شمشیری محتوای روغن بالاتری دارند، در حالی که دانه‌های کله قوچی برای مصرف خوراکی و آجیل بیشتر استفاده می‌شوند. مصرف: دانه‌های شمشیری بیشتر برای تولید روغن و دانه‌های کله قوچی بیشتر برای مصرف خوراکی و آجیل استفاده می‌شوند. نتیجه‌گیری: در نهایت، انتخاب نوع بذر بستگی به هدف کاشت دارد. اگر قصد تولید روغن دارید، بذر آفتاب‌گردان شمشیری مناسب‌تر است. اما اگر به دنبال دانه‌های خوراکی و آجیل هستید، بذر آفتاب‌گردان کله قوچی انتخاب بهتری خواهد بود بذر آفتابگردان (که در فارسی گاهی به آن «تخم آفتابگردان» هم می‌گویند) دانه‌ای است که از گیاه آفتابگردان به دست می‌آید. این بذر معمولاً در داخل گل آفتابگردان، که به شکل دایره‌ای بزرگ است، رشد می‌کند و پس از برداشت، می‌تواند برای مصارف مختلفی مورد استفاده قرار بگیرد. ویژگی‌ها و کاربردهای بذر آفتابگردان: ترکیبات مغذی: بذر آفتابگردان منبعی غنی از روغن‌های سالم، پروتئین، فیبر، ویتامین E، منیزیم و آنتی‌اکسیدان‌ها است. استفاده خوراکی: معمولاً به صورت خام، بو داده، یا نمکی مصرف می‌شود و در آجیل‌ها، سالادها و انواع خوراکی‌ها به کار می‌رود. روغن‌کشی: از بذر آفتابگردان برای استخراج روغن خوراکی آفتابگردان استفاده می‌شود که یکی از روغن‌های پرمصرف و سالم در آشپزی است. کشاورزی و تغذیه دام: گاهی از تفاله‌های باقی‌مانده پس از استخراج روغن به‌عنوان خوراک دام استفاده می‌شود. گیاه آفتابگردان (Helianthus annuus) دارای انواع مختلفی است که بر اساس ویژگی‌های مختلف طبقه‌بندی می‌شوند. این طبقه‌بندی‌ها معمولاً بر اساس نوع مصرف (روغنی یا خوراکی)، اندازه و شکل گل، رنگ گلبرگ‌ها و سایر ویژگی‌های گیاهشناسی صورت می‌گیرند. در ادامه چند دسته کلی از انواع آفتابگردان را معرفی می‌کنم: --- 🌻 1. آفتابگردان روغنی (Oilseed Sunflower) ویژگی‌ها: بذرهای کوچک و سیاه‌رنگ، با درصد روغن بالا. کاربرد: برای تولید روغن خوراکی و صنعتی. --- 🌻 2. آفتابگردان خوراکی (Confectionary Sunflower) ویژگی‌ها: بذرهای درشت، معمولاً با پوسته‌ سیاه و سفید (خطوط یا لکه‌ها)، میزان روغن کمتر. کاربرد: برای مصرف خوراکی به صورت تخمه. --- 🌻 3. آفتابگردان زینتی (Ornamental Sunflower) ویژگی‌ها: دارای گل‌های رنگارنگ (زرد، نارنجی، قرمز، قهوه‌ای)، ارتفاع‌های مختلف، برخی کوتاه و برخی بسیار بلند. کاربرد: برای زیباسازی باغچه‌ها و فضای سبز. --- 🌻 4. آفتابگردان علوفه‌ای (Forage Sunflower) ویژگی‌ها: به‌طور خاص برای تغذیه دام‌ها و به‌عنوان علوفه استفاده می‌شود. کاربرد: تولید خوراک دام و تقویت خاک. --- 🌻 5. انواع هیبرید (Hybrid Varieties) امروزه بسیاری از گونه‌های تجاری آفتابگردان، رقم‌های هیبریدی هستند که برای تولید بالا، مقاومت در برابر بیماری‌ها و ویژگی‌های خاص اصلاح شده‌اند. البته! در زیر چند رقم معروف آفتابگردان (هم روغنی و هم خوراکی) را برایتان آورده‌ام: --- 🌻 انواع آفتابگردان روغنی (برای تولید روغن): سوپر سن (Super Sun) آرماویرا (Armavirskij) پروگرس (Progress) آرماسو (Armasso) آلفا (Alpha) --- 🌻 انواع آفتابگردان خوراکی (برای تخمه): میرونوسکی (Myronskyi) پرمیانسکی (Permiansky) تولیموت (Tolimoto) چیمبار (Chimbar) --- 🌻 انواع آفتابگردان زینتی (برای باغچه): سان‌ریچ (Sunrich) تدی‌بر (Teddy Bear) موونت (Moonvent) آفتابگردان ژاپنی (Japanese Sunflower) آفتابگردان گیاهی است که به دلیل مقاومت نسبی به خشکی، نیاز نوری بالا، و قدرت سازگاری خوب با شرایط آب‌وهوایی مختلف، در بسیاری از مناطق ایران قابل کشت است. با این حال، برای حداکثر عملکرد و کیفیت محصول، مناطق خاصی از نظر آب‌وهوا، خاک و بارندگی مناسب‌تر هستند. --- 🌻 مناطق مناسب برای کشت آفتابگردان در ایران: ✅ مناطق شمال غربی و غربی ایران: استان‌های: آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل، زنجان، کردستان، همدان، کرمانشاه ویژگی‌ها: آب‌وهوای خنک و معتدل، بارندگی مناسب، خاک حاصلخیز. ✅ مناطق شمالی و شمال شرقی ایران: استان‌های: گلستان، مازندران، خراسان شمالی ویژگی‌ها: خاک‌های مرغوب، بارندگی مناسب به‌ویژه در گلستان، آفتابگیر بودن. ✅ مناطق مرکزی و جنوب غربی ایران: استان‌های: اصفهان، مرکزی، لرستان، چهارمحال و بختیاری، خوزستان ویژگی‌ها: در مناطق مرکزی نیاز به آبیاری دارد. خوزستان و چهارمحال و بختیاری با تامین آب مناسب عملکرد خوبی خواهند داشت. ✅ مناطق جنوبی ایران (در زمستان) استان‌های: فارس، کرمان، هرمزگان ویژگی‌ها: معمولاً در پاییز یا زمستان کشت می‌شود تا از گرمای شدید تابستان اجتناب شود. --- 🛑 نکات مهم: آفتابگردان نیازمند نور مستقیم خورشید است (حداقل 6 ساعت در روز). خاک‌های عمیق، زهکش‌دار و دارای مواد آلی کافی برای رشد بهتر مناسب هستند. در مناطق کم‌آب، آبیاری منظم ضروری است. دمای مناسب برای جوانه‌زنی و رشد بین 20 تا 30 درجه سانتی‌گراد است. 🌻 آفتابگردان، مانند هر گیاه زراعی دیگر، مستعد ابتلا به آفات و بیماری‌های مختلف است که می‌تواند بر عملکرد و کیفیت محصول تأثیر بگذارد. در ادامه، مهم‌ترین آفات و بیماری‌های آفتابگردان و راهکارهای کنترل و پیشگیری رو توضیح می‌دهم: --- 🌻 1️⃣ آفات آفتابگردان و روش مبارزه 🐛 آفات مهم: کرم طوقه‌بر (Cutworm): شب‌فعال است و طوقه گیاهچه‌ها را می‌برد. شته‌ها (Aphids): باعث زرد شدن برگ‌ها و انتقال بیماری‌های ویروسی می‌شوند. شب‌پره آفتابگردان (Sunflower Moth): لاروها وارد سرگل شده و به دانه‌ها آسیب می‌زنند. زنجره‌ها (Leafhoppers): می‌توانند بیماری‌های ویروسی منتقل کنند. 🔍 راه‌های مبارزه با آفات: ✅ استفاده از تناوب زراعی و عدم کشت مداوم آفتابگردان در یک منطقه. ✅ کنترل علف‌های هرز که میزبان آفات هستند. ✅ نظارت دقیق بر مزارع و استفاده از حشره‌کش‌ها در صورت نیاز (مثلاً با سموم تاییدشده مثل ایمیداکلوپرید برای شته‌ها). ✅ در مورد شب‌پره، استفاده از تله‌های نوری یا فرمونی. --- 🌻 2️⃣ بیماری‌های مهم آفتابگردان و روش مبارزه 🌿 بیماری‌های قارچی: سفیدک سطحی (Powdery Mildew): ایجاد پوشش سفید روی برگ‌ها. ساقه‌سیاه (Phoma) و پوسیدگی ساقه (Sclerotinia): ایجاد لکه‌های قهوه‌ای و پوسیدگی در ساقه. زنگ آفتابگردان (Rust): ایجاد نقاط نارنجی یا قهوه‌ای روی برگ‌ها. 🌿 بیماری‌های ویروسی: ویروس موزاییک آفتابگردان: باعث زردی و کوتولگی گیاه می‌شود. 🔍 راه‌های مبارزه با بیماری‌ها: ✅ تناوب زراعی طولانی‌مدت (مثلاً هر 3–4 سال یک‌بار آفتابگردان در همان زمین). ✅ استفاده از بذرهای گواهی‌شده و مقاوم به بیماری‌ها. ✅ کنترل رطوبت و زهکشی مناسب خاک برای جلوگیری از بیماری‌های قارچی. ✅ در صورت بروز، استفاده از قارچ‌کش‌های مناسب مثل مانکوزب یا کاربندازیم (با رعایت دستورالعمل). --- 🌻 3️⃣ نکات کلی پیشگیری کاشت آفتابگردان در زمین‌های آفتاب‌گیر و با تهویه مناسب. ضدعفونی بذرها قبل از کاشت برای جلوگیری از بیماری‌های بذری. کنترل علف‌های هرز و حفظ بهداشت مزرعه. تناوب زراعی با گیاهان غیر میزبان (مثلاً گندم، جو). 🌻 نیاز آبی و تغذیه‌ای (کودی) آفتابگردان نقش حیاتی در رشد و عملکرد این گیاه دارد. بیایید هر دو موضوع را به‌طور کامل بررسی کنیم: --- 🌻 1️⃣ نیاز آبی آفتابگردان ✅ آفتابگردان گیاهی نسبتاً مقاوم به خشکی است، اما برای عملکرد مطلوب به آب کافی نیاز دارد. ✅ نیاز آبی کلی آفتابگردان در طول دوره رشد حدود 600 تا 700 میلی‌متر است، اما بسته به شرایط اقلیمی و خاک متغیر است. 🔸 مرحله حساس به آب: از تشکیل گل تا پر شدن دانه‌ها (یعنی از گلدهی تا رسیدگی)، آفتابگردان بیشترین نیاز به آب را دارد. کمبود آب در این دوره باعث کاهش چشمگیر دانه و کیفیت محصول می‌شود. 💧 نکات آبیاری: در مناطق کم‌باران، آبیاری تکمیلی ضروری است. آبیاری منظم و مناسب به‌ویژه در 5-6 مرحله شامل: 1️⃣ بعد از سبز شدن 2️⃣ قبل از گل‌دهی 3️⃣ در زمان گل‌دهی 4️⃣ بعد از گل‌دهی (برای پر شدن دانه‌ها) آبیاری بیش از حد می‌تواند باعث بیماری‌های قارچی شود. --- 🌻 2️⃣ نیاز کودی آفتابگردان 🔸 مواد غذایی اصلی مورد نیاز: ✅ نیتروژن (N): برای رشد رویشی و افزایش سطح برگ‌ها ضروری است. ✅ فسفر (P): تقویت سیستم ریشه و افزایش گل‌دهی و دانه‌دهی. ✅ پتاسیم (K): بهبود کیفیت دانه‌ها، افزایش مقاومت به خشکی و بیماری‌ها. ✅ عناصر ریزمغذی (مثل بور، روی، آهن): به‌ویژه بور (B) در تشکیل دانه‌ها و جلوگیری از پوکی بسیار مهم است. 💊 میزان توصیه‌شده کودها (تقریبی): 🔹 نیتروژن: حدود 100–120 کیلوگرم در هکتار (تقسیم‌شده: 1/3 هنگام کاشت، 2/3 به‌صورت سرک در مراحل اولیه رشد) 🔹 فسفر: حدود 60–80 کیلوگرم در هکتار (معمولاً به‌صورت پایه و همراه با شخم) 🔹 پتاسیم: حدود 80–100 کیلوگرم در هکتار (به‌صورت پایه) 🔹 بور: حدود 1–2 کیلوگرم در هکتار (به‌صورت محلول‌پاشی یا همراه کود پایه) 🛑 نکات کودی: استفاده از کود دامی پوسیده باعث بهبود ساختار خاک و تغذیه گیاه می‌شود. تجزیه خاک (آزمایش خاک) قبل از کاشت برای تعیین دقیق نیاز کودی توصیه می‌شود. تقسیم کود نیتروژن به چند نوبت (مثلاً هنگام کاشت و سرک) توصیه می‌شود.